دیرگاهی ست که دستی بداندیش

دروازه ی کوتاه خانه ی ما را

نکوفته است.

در آئینه و مهتاب و بستر می نگریم

در دست های یکدیگر می نگریم

و دروازه

ترانه ی آرامش انگیزش را

در سکوتی ممتد

مکرر می کند!

بدین گونه

زمزمه ای ملال آور را به سوی دیگرگونه مبدل یافته ایم

بدین گونه در سرزمین بیگانه ای که در آن

هر نگاه و هر لبخند،

زندانی بود،

لبخند و نگاهی آشنا یافته ایم!

بدین گونه بر خاک پوسیده ای که ابر پست

بر آن باریده است

پایگاهی پا برجا یافته ایم!!!!

آسمان

بالای خانه

بادها را تکرار می کند.....

«احمد شاملو»

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: